Lothian Plains
Schotse collies

Wie zijn wij 

Rene: 

In 2013 hebben Rene en ik elkaar leren kennen. Zijn maatje is Astor een Sheltie. Rene en ik konden uren praten over onze honden. Mijn wens stond vast, ik wilde graag serieus gaan fokken met een hond waarvan de stamboom en dus de genetische status bekend was.  Het ras wist ik nog niet zo goed.  Voor mij was mijn meest trouwe hond Lizzy mijn Duitse herder geweest. Maar mijn nieuwe vriend zag Duitse herders niet zo zitten. En ik zelf vind ze ook wat groot. Mijn lolbroek anex hofnar Ambre de pyreneese herder had Rene inmiddels een leuke band mee opgebouwd, maar we wilden toch graag een wat grotere minder drukke en vooral minder luidruchtige hond. Ambre is met rammelende stembanden geboren.

Al snel liet Rene doorschemeren dat mocht ik er een hond bij willen, dat ik tussen een Groenendealer, een Tervurense herder of een schotse collie kon kiezen.  Hij bedoelde het als grapje maar er zat wel een kern van waarheid in de keuze die hij naar voren bracht. Persoonlijk heb ik een paar Tervurense herders gekend. De stijle nek en statige bewegingen vind ik enerzijds wel mooi maar anderzijds vind ik ze wat houterig bewegen. Daarbij heb ik met Ambre en Lizzy ook korte tijd een Tervurense herder opgevangen. Die hond, die Rene niet gekend had, had een regeldrift nog groter dan die van de keizer van Rome en dook op iedere andere hond die hij tegenkwam. Niet grappig. Maar Rene had andere ervaringen..... 



            Astor de Sheltie



De honden van Rene zijn ouders

Als zes jarig blond jochie met krullen speelde Rene al met zijn Tervurense herder Astor.  Hij had een hele mooie donkere snuit met sprankelende ogen. Wanneer Rene een bal gooide rende Astor Langs de bal en als hij gekund had, dan had hij een middelvingertje opgestoken. Lekker eigenwijs maar met zo'n trotse hoge houding, bijna koninklijk. 


Toen Astor stierf kwam Robin een schotse collie in Rene zijn leven. Rene zijn vader had gouden handen als het honden betrof en ook Rene zijn grote zus en broer en zijn moeder waren dol op honden. Robin was een schotse collie zoals iedereen er wel een zou willen hebben. Zachtaardig vrolijk en zo trouw aan zijn baas. Rene kreeg een neefje. Het jongetje zat in zijn pamper. Als iedereen naar hem keek deed het jongetje of hij niks van de hond moest hebben, maar zodra hij dacht dat niemand keek, zat hij te kroelen met Robin. Zo'n zachtaardige hond hadden ze nog nooit gezien.  Maar hij had een geheugen als een bankkluis en vergat niks. Als hij eenmaal een hekel aan je had, dan liet hij dat weten ook. Verder liep hij los mee met zijn baas en toen hij twaalf jaar was deed een klein zwart bolletje wol zijn intrede. En Robin was geweldig voor de kleine belhamel die uitgroeide tot een trotse groenendealer. 

Max was dol op ballen en bracht ze ook nog terug.  Rene was toen al zevenentwintig en heeft de hond samen met zijn moeder opgevoed. En dus had ook hij een goede band met Max.


Toen Rene uit huis ging Kwamen er katten en na een hele tijd kwam er een klein bolletje wol in huis. De kleine Astor (2.0) begon lichtbruin maar na drie jaar was zijn rug helemaal zwart. Hij is met recht een Dark Sable sheltie. Eigenlijk hoefden Rene en ik het er niet lang over te hebben, toen wij ontdekten dat er verschillende soorten of lijnen schotse collies bestaan, werd onze interesse gewekt. Uiteindelijk zijn we bij Lady Bo's Future terecht gekomen en op voorhand stond al vast dat wij serieus wilden gaan meewerken in de fokkerij. Samen met Marga van Lady Bo's Future zijn we gaan kijken naar een goede match, waarbij het hondje ook nog een goeie start voor Lothian Plains zou zijn. 

De naam Lothian Plains hebben Rene en ik samen verzonnen. En gaande weg raken we steeds beter op elkaar ingespeeld .



Mijn naam is Jessica. 

Na een intensieve zoektocht heb ik de hond gevonden die qua karakter bij ons past en genetisch gezien een prachtig begin is om een kennel mee te beginnen. Senoya Sinn ShaiLee Lady Bo's future van Marga Megens zal onze basis zijn en het hondje is een heerlijkheid als huisgenoot. 

Ik heb haar met zorg uitgezocht en ben blij dat ik kan terug vallen op haar fokker wanneer ik vragen heb. 


Arang Banyak

Op mijn 26ste kwam Arang in mijn leven. Een Tibetaanse terriër met een zachtaardig karakter. Trots als een pauw paradeerde ik in de les met mijn pupje. Al gauw waren wij twee handen op één buik. Hij ging mee naar mijn werk. Oprecht verbaasd was ik dat hij het voor elkaar kreeg om in de lift te stappen en op de juiste afdeling uit te stappen, helemaal zonder enige hulp?  Ik was hem kwijt want ik stond met iemand te kletsen. Hij struinde wel vaker rond maar nu had hij uit zichzelf de lift genomen en stond mijn collega al op te wachten. Of zij de deur van het kantoor even open wilde doen, dan kon meneertje bij zijn speelgoed waar ook zijn mandje stond! Parmantig wandelde hij naar binnen om tevreden in zijn mandje te gaan liggen. 

Mijn collega belde naar de receptie waar ik zojuist ontdekt had dat Arang niet in de koffiezaal was en ook niet in de hal. Misschien was hij dan toch weg voor het eerst? Mijn collega meldde even dat Arang al bij haar was hoor.  En waar ik eigenlijk uithing. Zij dacht dat het hondje met mij meegekomen was, maar hij was dus (echt waar) zelfstandig naarboven  gegaan met de lift en ook nog op de juiste afdeling uitgestapt. 

Later heeft hij dit nog enkele malen gedaan. En dit zijn dingen die ik werkelijk geweldig vindt.


Ischa Lizzy van Goverwelle

 Na Arang kwam Lizzy een Duitse herder in mijn leven. Gaande weg leerde ik steeds meer. Vol overgave leerde ik haar zit en af en blijf en zij (de schat) deed alles voor mij. We deden ons intrede in de dogdance. En toen ik ook nog mijn Bengaalse roots in ging zetten bij de gehoorzaamheid op muziek, werd mijn interesse in honden groter en groter.

Lizzy had haar oog laten vallen op onze reu ook een Duitse herder.  Hij gedroeg zich galant. Terwijl Lizzy at steeds ronder werd en steeds meer honger kreeg, wachtte hij geduldig af. Toen zij haar bakje leeg had, liep hij naar haar toe, keek over zijn schouder om te zien of hij haar volgde en bracht haar naar zijn bak. Hij wees met zijn neus naar de bak en deed een stap op zij.  Hij gaf haar zijn eten! Ik vond het prachtig om zoveel verbondenheid te zien!  En na 62 dagen dracht zagen 8 pups het levenslicht.                                                                                                       Het was mooi om mee te maken, maar na dit avontuur werd de dame wel gestereliseerd. Ik zou dit heel graag vaker begeleiden, maar dan wel een hond met papieren. Twee ouderdieren waarbij de herkomst bekend is. En och, soms is het de tijd er niet voor en belanden plannen in de koelkast.   




Mon Gentil Ami Ambre

Ambre deed haar intrede. Dit was een heel ander hondje dan de evenwichtige Duitse herder Lizzy. Ambre was een Pyreneese herder. Mijn beste vriendin en ik noemde haar gekscherend de hofnar. Ze was een klein blond springding op pootjes. Ik denk dat zij blaffend geboren is. Later kwam ik er achter dat zoveel blaffen een teken van onrust kan zijn en ontdekte ik haar protesten in de sport.
Ze was een kleine clown . Heel gewiekst door heel druk op en neer te springen kwam ze nogal eens ergens onderuit. Als ik zit gezegd had ging ze zitten.....   Heel even, waarna ze ging staan weer ging zitten liggen , opsprong weer ging liggen en uiteindelijk braaf ging zitten.  Uh......  
Stikum moest ik altijd heel erg om haar lachen omdat ze er ook zo koddig bij kon kijken.  Maar niemand heeft het eeuwige leven en ook afscheid nemen van mijn kleine muis deed pijn.


                            Mon Gentil Ami Ambre  10- 5 2008      -      21-7 2018







Bandhu mijn eerste schotse collie. 

Bandhu had nogal scherpe tandjes en een enorm sterke wil. Na een moeilijke start waren hij en ik twee handen op één buik. Hij was echter niet gemakkelijk. Maar het zou heel goed kunnen zijn, dat hij de slimste collie was die ik gekend heb. Hij wilde alles begrijpen wat ik deed. Hij kon naast mij op de bank zitten en dan precies nadoen wat ik deed.  Ik kon met hem samenwerken op grote afstand. Toen Ambre dood gegaan was en ik stuk ging van verdriet, sloeg ik mijn arm om hem heen. Uiteindelijk klom hij achter mij op de bank en sloeg zijn poot om mij heen zoals ik zojuist troost gezocht had bij hem. Hij kreeg het voor elkaar om precies zoveel druk met zijn poot te geven dat zijn nagebootste omhelzing ook daarwerkelijk aanvoelde als een troostvolle omhelzing.   Ik vond dat heel knap. 


En, ik wist dat als ik mijn dromen van het fokken met honden., een meerwaarde zijn voor het ras waar wilde maken, dat ik op zoek moest naar een hond die in beginsel al een aanwinst voor het ras zou zijn. 

Omdat het moeilijk was om met Bandhu een band te krijgen, heb ik mij meer verdiept in honden taal ontwikkeling en behoeftes. Ik leerde grenzen stellen op verschillende manieren en ook zien wanneer een hond dan over je grenzen heen ging en hoe dat er dan uitzag.

De subtiliteit van de collie in het algemeen, spreekt mij erg aan. 


Wat de fokkerij betreft.......

Want dat was wat ik wilde, een bijdrage leveren. Maar ik wist wel dat Bandhu hoe speciaal hij ook voor mij was, geen goede basis zou zijn om een kennel mee op te starten. Bovendien wist ik niks van zijn achtergrond. Zodoende ben ik op zoek gegaan,                    

want, wat houdt dat in het geval van de schotse collie in? Ik ben 

me gaan verdiepen in de verschillende types, Engelse lijnen Amerikaanse lijnen, Het Oude type. Op internet kon ik veel foto's vinden en die ben ik met elkaar gaan vergelijken. Maar ik kon er niet echt wijs uit dus ik ben bij mensen met diverse schotse collies op bezoek gegaan. Uiteindelijk begon ik wat meer te begrijpen over termen als drager, vrij en lijder en hoe dit op papier uitgedrukt wordt. 


Naarmate ik meer te begrijpen over genetica ziektes en het verbeteren van ons geliefde ras werd mijn interesse pas echt gewekt.   Nog steeds ben ik heel blij dat ik de kans krijg om van anderen te leren.  Het is juist die kennis over genetica, het kunnen lezen van de diverse stambomen en ze kunnen matchen met de stamboom van mijn eigen hond, die maakt dat we middels zorgvuldige selectie en vererving de genenpool divers proberen te maken en zo gezond mogelijk te fokken, met daarbij ook nog eens een prettig karakter en onweerstaanbaar uiterlijk. 

Dit maakt voor mij het plaatje compleet. 


 


                                       Zijne harigheid Prins Bandhu.

 
 
 
E-mailen
Bellen